Hayatı sorguladığım aynı zamanda da insanları sorguladığım şu günlerde en çok düşündüğüm konu. Yaşadığımız bu çağ bize sadece tüketimi dayatıyor. Bu yalnızca eşyalar için olsa keşke. İnsanlar birbirlerini de inanılmaz bir şekilde tüketiyor. İlişkilerimizi değerlendirmek gerekirse hatır, değer, saygı, emek, anı bu kelimeler anlamını yitiriyor. “Hatrı var der” çoğu büyüğümüz birine kızar veya kırılır yine gider konuşur. Güzel zamanların anıların o insanın senin üzerinde illaki emeği vardır. Zamanımız kıymetlidir dolayısıyla vakit ayırdığımız insanlar da kıymetli. Kızmak, kırılmak elbette olabilir. Dinlemeden vazgeçmek kolaydır. Yalnız dinlemek derken anlamaya çalışarak dinlemek. Yoksa herkes bir şeyler anlatma derdinde artık.  Dinlemeyi de bilmemiz gerekir. Geçtim ki “hatır için çiğ tavuk yenir” diye bir deyimimiz de var bizim. Tabii birçok değerimizin unutulduğu gibi bu da unutuldu. Emek lazım hayatımızdaki her şey için en çok da sevdiklerimiz için.  Kolay olandır gözden çıkarmak, iki kelam etmek zor gelir. Her zaman şunu söylerim “insanım ve mükemmel değilim, görmediğim veya bilmediğim bir şeyler vardır”. Dinlemek, anlamak, anlatmak gerek. Yapılacak en son şey olmalı tüketmek.