Benim kavgam bu insan olup içinde insanlık kalmamışlarla. Siz bitirdiniz bu iyi insanların içindeki masumiyeti. Size iyi niyetle yaklaşan her yardım isteğinize koşan insanların kanatlarını kırdınz. Çıkar ilişkisi güderken boğdunuz. Salak yerine koydunuz oysaki verdiği değerdendi hayır diyemeyişimiz, kızamayışımız. Ben bu kaybetme korkusuna kızgınım en çok da o açtı yüreğimde derin yaralar kaybolduğum sokakların navigasyonu gibiydi sürükledi de sürükledi dogru sandigim yollara ve en kötüsünü de susarak yaptım. O kırılmasın bu üzülmesin diye diye çürüdüm geç oldu ama ben ben olmaktan çıkana kadar fark etmedim simdi burda ben ve benim gibiler için insanlara güvenmek sevmek ve sevgi karşılığı beklemenin saçmalık olduğunu söylüyorum. Bunlara çaba harcamak yerine her gün kendimi sevsem içimde koca bir yük taşımıyor olacaktım. Bencillikse bencillik bundan sonra insanlar düşünsün madem anladıkları dil bu hak eden hak ettiğini alsın adalet olmayan bir dünyada ben adaletli davranacağım. SÖZ...