Zonguldak’ta, Corona salgını, Devam ediyor. Özellikle belirtmeliyim ki, Vaziyet böyle giderse, Bizleri tedavi edecek, Doktor dahi bulamayız. Sağlık çalışanları, Birer birer enfekte oluyor. Salgının başında, Zonguldak’ta sağlık sisteminin çökmemesi için, Uyarılar yapılmıştı. Ancak, Pek işe yaramadı anlaşılan. Sevgili dostlar, Satırlarımdaki vahamet birebir doğru. Böyle giderse, Zonguldak’ta, Sağlık Sistemi diye bir şey kalmaz. Fakat, Ne desek boş! İki güneş gören, Kendini atıyor sokağa. Sağlık çalışanına yazık, Polise daha yazık. Akşama kadar, Koca koca adamları gözetleyip, Uyarıda bulunuyorlar. Bazen, Sinir bozucu münakaşalar bile oluyor. Allah herkese kolaylık versin. *             *             *             *             *             * Aslında, Artık çok yazasımız da gelmiyor. Vallahi, Toplum olarak ruh sağlığımızda bozulmaya başladı. Son bir yıldır, Toplum olarak yaşadıklarımız, Ciddi manada, Kalıcı hasarlar bırakacak gibi. Mental olarak, Ayakta kalmak çok zor. Ben haberlerden vakit buldukça, Toprak işleriyle uğraşmaya başladım. ‘Topraktan geldik, Toprağa gideceğiz’ ya, Arada da toprak ile uğraşmak, Doğum ile ölüm huzurunu veriyor insana. Bir insanın, En tasasız, Dertsiz iki durumu. Doğumu ve ölümü. Bahar heyecanı da kalmadı içimizde. İple çekiyorum, ‘Tehlike ortadan kalkmıştır’, ‘Sokağa çıkabilirsiniz’ başlıklı haberleri. Şuan sadece, Hayatta kalmaya çalışıyoruz. Hani derler ya, ‘Kul plan yapar kader gülermiş’ diye. Halbuki, Bahara, Yaza, Ne planlarımız vardı. Allahım şu günleri tez zamanda geçirmeyi nasip etsin. Sağlık ile sevdiklerimiz ile bayramlar görmeyi nasip etsin.