Şık giyimli pis insanlar / Aynur abla ve Ali Ağabey
Şık giyimli pis insanlar / Aynur abla ve Ali Ağabey
Şık giyimli pis insanlar / Aynur abla ve Ali Ağabey
Şık giyimli pis insanlar / Aynur abla ve Ali Ağabey
ŞIK GİYİMLİ PİS İNSANLAR
İnanın böyle çok insan var.
Lafa geldiği zaman desteksiz atarlar.
Temizlik onlardan sorulur.
Yerlere sigara külü bile dökmediklerini söylerler.
Atarlar tutarlar.
Giyim kuşam son moda.
Markalı giyerler.
Ama pis mi pisler.
Yediklerini içtiklerini parklarda bırakırlar.
Plajlarda içtikleri meşrubatların şişelerini kuma gömerler.
Yani temizlikten bahsederler pislik içinde yaşarlar.
Bu gün sabahtan Gazipaşa'da işim vardı.
İşimi hallettikten sonra kahvaltı yapmamıştık.
Biraz börek alıp deniz kenarına gittik.
Çayımızı söyleyip böreğimizi yedik.
Sonra kalktık geri gelirken milletin yedikleri içtikleri yerlerde.
Bazı yerlerde çekirdek kabukları.
Bunlara hayvan diyemem, hayvanlara hakaret olur.
Ne idüğü belirsiz insan sıfatı taşıyan yaratık bunlar.
Giyim kuşamlarına bakmayın.
Onlar gösteriş.
Giyim kuşamla insan olunmuyor.
Yürekten gelecek insanlık.
Sizler hiç hayvanların çevreye poşet attığını gördünüz mü?
Sadece gübrelerini bırakırlar.
O gübrede çayır çimene faydalıdır.
Bu kadar güzel çalışmalar var.
Sahip çıkmak yerine kirletmek için elimizden geleni yapıyoruz.
Biz buralarda alıştık.
Elimizde ki çöpü yerlere atmaya.
Öyle gördük öyle devam ettik.
Ta ki ben Almanya'ya gidesiye kadar.
Cadde de yürürken sigara içmek istedim.
Sigara paketini çıkardım içinde bir tane kalmış.
Onu yaktım.
Paketi buruşturup yere attım.
Türkiye'de böyle gördüm.
Otuz otuz beş yaşlarında bir kadın eğildi o paketi aldı.
Yüzüme acı bir tebessüm attı.
Hiç bir şey demedi.
Ama ben çok şey anladım.
Tüm küfürleri sanki kulağıma fısıldadılar.
O zaman on dokuz yaşındaydım.
O gün ben ömür boyu sürecek dersi aldım.
Hala utanırım o kadının bana bakışını hatırladıkça.
Onlar sokak ve caddelerinin temizliğine sahip çıkıyorlar.
Biz pisler iz.
Temizlik görevlileri var temizlesin deriz.
O mertebeye ulaşmak içi çok yıllara ihtiyacımız var.
Allah ıslah etsin.
AYNUR ABLA VE ALİ AĞABEY
Aynur abla ve Ali ağabeyin çok ekmeğini yedik.
Elleri avuçları açık insanlardı.
Ali ağabey Acılıkta lokanta işletirdi.
Güven lokantası.
Okul dönüşlerinde bizi çağırır pilav üstü döner ısmarlardı.
Bayramlarda ilk onların ellerini öpmeye giderdik Ali ağabey çok para verirdi.
Yani çok iyi insanlardı.
Annem Mart sonunda köye çiftçilik yapmaya gider,bizi Aynur ablaya emanet ederdi.
Rahmetli Baki ağabeyimle beni sabah erkenden kaldırır kahvaltımızı yaptırıp okula yollardı.
Cumartesi akşamları kendi çocuklarıyla sırayla bizim banyo yapmamızı sağlardı.
Onun evi sanki bizim evimiz gibiydi.
Bizim televizyonumuz yoktu.
Akşam saat yediden gece televizyon kapanasıya kadar orada kalırdık.
Çayımızı kurabiyemizi bize ikram ederdi.
Şimdi kim kimin çocuğunun böyle kahrını çeker.
Komşuluk o zamanlar vardı.
Yardımlaşma onlarla birlikte kayboldu gitti.
Ali ağabeyi bir kaç yıl önce kaybettik.
Aynur Ablayı da bu yıl.
Cenazelerini Mengen'de toprağa verdik.
Rabbım Mekanlarını cennet eylesin.
Onlar içinde bir varmış bir yokmuş diyoruz.
İnşallah bizlere haklarını helal etmişlerdir.
Bizden yana kat kat helal olsun.
Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.
