Zonguldak’ta, Özellikle modern çağın gerektirdikleri, Yeterince uygulanmıyor. Pazarlama, Halkla ilişkiler, Reklam… B u gün mesela, BEÜ’nün mezuniyeti vardı. Herkese, “Trafik neden bu kadar yoğun” sorusunu sordu. Kimse, “Evet mezuniyet var. Ondan böyle” şeklinde cevap veremedi. Keza, Kimsenin mezuniyet töreninden haberi yoktu. Tabi, Genç kardeşlerimiz mezuniyet coşkusu yaşarken, Canıyla cebelleşenler de vardı. Ambulanslar çok zorlandı. Zamanla yarışılan bu süreçte, Umarım kimsenin hayatına zarar gelmemiştir. Sevgili dostlar! Ne yaparsak yapalım. Her türlü sınıfta kalıyoruz. Niyeyse, Bu şehirde hiçbir şey olmuyor. Sahipsizliğinden mi? İş bilmezlikten mi? Umursamazlıktan mı? Yapabildiğimiz tek şey, İp gibi dizilip, Havaalanına inen uçağı karşılamak. Bir de itfaiye hortumları ile, Uçağın üzerine, Su kemeri yapmak. İstanbul seçimi için, İstanbul’dan gelenlerin, Akıllarının azıcık ucunda Zonguldak olsa, Bu rezillikler asla yaşanmazdı. Diğer taraftan, Bir şeylerin değişeceğine olan inancım, Çok zayıfladı. Ne değişebilir ki? Bürokratın asaleti yok. Nasıl karar alacak? Seçilmişlerin iradesi yok, Ne değişecek? İşte bu sebepten, Herkes Ömer Selim Alan’a bel bağladı. Tek umut işte bu yüzden belediye oldu. Şuan acımasızca belediyenin, Ömer Selim Alan’ın eleştirilmesinin sebebi, “Belki o bir şeyleri değiştirir” beklentisiydi. Her gelen Valinin, Her gelen yüksek bürokratın, Kendi mantalitesi ile hareket ediyoruz. Uzun vadeli bir plan yok. Günü kurtarıyoruz. Hatta saatleri… Ne kadar yazık… Bu şehir Millattan önceden kalmış. *             *             *             *             *             * AMAN HAMDİ CANIM HAMDİ! Geçtiğimiz hafta, MHP il başkanlığına, Vekalatene bakan Varol Demirköse’nin, Bazı isimleri görevden aldırmak istediğini duyurmuştuk. İddiaya göre, Sayın Demirköse, MHP Kadın Kolları Başkanı Mevlüde Yalçıner, Ve, MHP Merkez İlçe Başkanı Niyazi Kıransoy’un, Sözlü olarak istifasını istedi. Aslında mesele, Kongre öncesi, Koltuğu sağlama almak. Fakat, Bir il başkanı düşünün ki, Basınla kavgalı. Yönetimiyle kavgalı. İli, ilçesi ile kavgalı. Çevresi ile uyumsuz. Herkesi yeme peşinde. Ama bir tek, Her ne hikmetse, Hamdi Ayan ile kuzu sarması. ‘Aman Hamdi canım Hamdi’… Ağam ne derse o! Olur mu böyle? O zaman vurun kapıya kilidi. Herkesi de kovun partiden (aslında istedikleri o) Tek başınıza, Tiranlığınızı ilan edin. Hatta, Parti binası da açmayın, Home ofis çalışın. Neyse, Ben Hamdi Ayan’ın çalıp söylediği, Kerkük’ün Zindanı türküsünü bir doz dinleyeyim.