BABASININ DÜKKANINA ÇÖKEN SİYASETÇİ Zonguldak, Çok garip bir yer. Aslında, Kendini ‘pazulu başkan’ sananların, Her pisliği, Bir şekilde duyuluyor. Olayın kahramanı, Sanatkar, ‘Gıygıdı’ bir baba. Mahir sanatçı. Do, re, mi, fa, sol… Pardon, Sol yok! Sola ters bunlar. Neyse, Meğer, Bilindik bir siyasetçi, Gazipaşa’da, Babasının dükkanına çökmüş. Babasının rızkına göz koymuş. “Etme evladım” dedikçe, Sıkmış yumruğunu. Yürümüş atasının üzerine. Ne garip değil mi? Hem çök binaya, Hem yürü babaya! Halbuki, Bozuk aile yaşantıları da, Duyulmamış değil! Neyse… Bir şarkı ile uğurlayalım, “Son şarkıyı çal kemancı, gelmeyecek o yalancı”… *             *             *             *             *             *             *             *             BİN YILIMIZ DAHA VAR! Gün içinde, Bakan yardımcısı, Zonguldak’ı ziyaret etti. “Bu gidişle bin yılda Zonguldak’tan kömürü çıkaramayız” dedi. “Ohhh” dedim. Gelişmek için, Bin yılımız daha var. Mesela istikameti, Kömürden başka yöne çevirmek için, Bin yılımız daha var. Turizm, Tarım, Öğrenci kenti… Şu kömür de olsun ama, Yıllar sonraki Zonguldak için, Bir istikamet çizmek zorundayız. Bin yılda vaktimiz varsa, Bin yıl önceden kalan, Aramızdaki Mumyaları temizlemek sureti ile, Yeni kafalar, Yeni paydaşlar, Yeni fikirler ile, Yeni bir gelecek çizmeliyiz. Tekrar diyorum, Zonguldak’ın kurtulması için bin yılımız daha varmış…