Gün içinde, KARAR67’de haberini yaptık. Bir beldemizde, Önceki dönemlerden kalma alışkanlıklar, Hala devam ediyor. Ne kadar, “Ulan hemşerimiz” desem de, Birilerinin oyunlarına, Tavrına, Hareketlerine, Tahammül edemiyorum. Olay neydi? Güzide beldemizde, Bir isim, Belediyede istihdam ediliyor. Hem de, İşçilerin başına, Amir olarak. Bu hanımefendi, Kuvvetle muhtemel, Seçim öncesinde, Ev hanımıydı. Şimdi ise, ‘Dev tanımı’ oldu adeta. Büyük bir yükseliş. Makama gelebilecek en kısa zamanda geldi. Peki önceden aktarılan alışkanlık nedir? Liyakat yerine, Sadakat aramaktır. Bir işi becerip, beceremeyeceğiz, Daha önceleri önemli değildi. Bu da aynısı işte. Bu insan belki de, Hiç işe gitmiyor. Amiri ben değil ya! Denetleyemiyorum yani. Anlayacağınız, Hemşeri hemşeriyi öpmek için, Gurbeti de beklemiyor artık. Geçmiş alışkanlıklarını bırakın.   *             *             *             *             *             *             *             * ELİ OLMAYAN KADINA! Hani diyorum ya, Bu şehir bitik diye. Son bir haftadır, Çok kere şahit olduk buna. Bu şehrin protokolünde bir sorun var. Ya da ne bileyim hastalık gibi bir şey. Daha önce, Çaycuma’ya inen uçakların, İp gibi dizilmiş protokol ile karşılandığını eleştirmiştim. Adamlar sanki, Koca şehri bedava taşıyor. Hadi o geçti. Valilik duvarına yapılan, Porsuk ağacı mozaiği, Protokol alkışları ile açıldı. Aynı protokol, Porsuk ağacının yanına gidip, Rahmet için, Dibine bir bardak su dökmemiştir. Ufak dokunuşlar, Komik dokunuşlar, Büyük işlermiş gibi açılıyor. Beyler! Cumhurbaşkanı görse bu halinizi güler. Porsuk ağacı mozaiği, Aslında, Zonguldak’a yapılmış en kalıcı eser olabilir. Yüz yıllar sonra, Filyos’ta ki mozaikler gibi, O dönemin turizmi için kullanılabilir. Zaten anca o zaman değerle olabilir. Komik yahu! Şimdi yazıyı okuyan diyecektir, “Ulan bu gazeteciler de her eseri eleştiriyorlar”. Öyle değil efendim! Porsuk mozaiği yine yapılsın. Yapılsın da, Siz eli olmayan kadına, Oje sürmeye çalışıyorsunuz…