Zonguldak'ta gastronomi yok / Raşit çeşmesi

ZONGULDAK'TA GASTRONOMİ YOK Ben değişik yemekleri tatmayı çok severim. Ekseriyetle et yemeklerini tercih ederim. Zonguldak gastronomiye çok uzak. Ben yapayımda illa ki yenir düşüncesi hasıl olmuş buralarda. Müşteriye hiç sorulmaz? Yemeklerimizi beğendiniz mi diye. Yemek yapmak bir sanattır. Eğer yemeklerinizi sevdirdiyseniz müdavimleri çok olur. Ben çok yer gördüm yemek yapmasını bilmeyenler. Pilavı çiçek yağı ve margarinle yapanlarımı ararsın. Bir gün önce satamadığı döneri yeniden sarıp satmaya çalışanlarımı dersiniz. Lahmacun içini pidede kullananlarımı anlatayım. Kıymalı pide istersin sebzeli pide gelir. Adana kebap dersin bıçakla zor kesilir. Kebap dediğin çatalla dokunduğunda pirinç gibi dökülmesi gerekir. Kavurma istersin içinde etleri zor bulursun. Sorarsın bu ne diye? Sebzeli kebap derler. Zonguldak'ta elle tutulur gözle görülür çok az lokanta var. Zonguldak dışına çok az çıkın. Arada ki lezzet farkını görün. Bakacakkadıdan başlayın Gökçebey, Devrek, Çaycuma, Bartın. Buralarda gittiğim lokantalarda yediğim bir çok yemekler lezzetliydi. Gidin Devrek'te kavurma yiyin. Zonguldak'ta burada ki lezzetleri zor bulusunuz. İşine aşık iş yeri sahipleri ve aşçılar yok. Lezzetli yemekler yapmak için uğraşanlar yok. Her gün aynı yemek türlerini yapıp servis edenler çok. Değişiklik yapmayı sevmiyorlar. Onun için burada değişiklik seven aşçılar yok. Aylardır bir çok lokanta ve kebapçıları gezdim sonunda esnaf köftecisinde karar kıldım. Köfte ekmek, Tavuk biftek ve sucuk ekmek. Harika lezzet. Demek ki sokak lezzetlerini denemek gerekiyor. Bir ekmek arası köfte ve ayran yetmiş beş lira. Afiyet olsun. RAŞİT ÇEŞMESİ İsmini İnşallah yanlış hatırlamıyorumdur. Zonguldak Beycuma yolunda bir garip çeşme. Yapandan Allah razı olsun. Ben çocukluğumdan beri bilirim bu çeşmeyi. Buz gibi suyu vardır. Eski yoldan yani gaca tarafından gidilen yolda. Zonguldak Beycuma'ya gidiş gelişlerde araçlar burada durur su içme molası verirlerdi. Eski otobüsler tıklım tıklım dolu olurdu. İnsanlar illaki su içme ihtiyacı duyarlardı. Yıllardır bu Raşit çeşmesinden insanlarımız su içer. Rahmetli babam hasta olduğu zamanlar eski yoldan köye gitmek istedi. Müsait bir zamanda aldık babamı eski yola çıktık. Raşit çeşmesinin önünde durmamızı istedi. Sanki eski bir dostunu görmüş gibi çeşmeye uzun uzun baktı. Çeşmeden su doldurdum. Biraz ona içirdim. Geri kalanıyla yüzünü ellerini ve ayaklarını yıkadım. O gün davulların başında oturup yemeğimizi yiyip çayımızı içtik. Babamın Raşit çeşmesini son görüşüydü. Bir zaman sonra babam vefat etti. Bana kalsa eski gaca yolundan getirmek isterdim. Ama mevtaya eziyet olurdu. Yeni yoldan köye mezarlığımıza getirdik. Mekanı cennet olsun. Nurlar içinde yat babam. Raşit çeşmesi daha uzun yıllar bu insanlara hizmet veriri inşallah.